به گزارش خبرگزاري مهر به نقل از دانشگاه صنعتي اميرکبير، دکتر ايمان صاحبي جويباري گفت: پلييورتانها از جمله پليمرهاي مهندسي هستند که در چند دهه گذشته، به علت خواص بالقوه شاخص در الاستومرها، فومها، چسب و موارد بيولوژيک به شدت مورد توجه قرار گرفتهاند که با توجه به رشد جهاني، اين ماده پليمري، در بين همه پليمرها بيشترين ارزش افزوده را دارد.
مجري اين پژوهش با اشاره به ايده خلاقانه اين طرح و مزيتهاي نسبي آن گفت: در اين پژوهش با استفاده از مخلوط پلي ال به کنترل سنتتيک و ميزان جدايي فازي با ابزار گوناگون بويژه ابزار رئولوژيکي پرداخته شد و با کنترل ريز ساختار، خواص نهايي محصول براي کاربردهاي گوناگون بهبود يافت؛ به طوري که در شرايط برابر، در مقايسه با نمونههاي خارجي بهبود خواصي در حدود دو برابر داشت.
وي با بيان مثالي گفت: به عنوان نمونه ميزان کرنش در نقطه شکست نمونههاي تجاري خارجي ذکر شده حداکثر ۷۰۰ درصد است؛ در حالي که در بين نمونههاي سنتزي حاصل اين پژوهش، توانايي تحمل کشش تا ۱۴۰۰ درصد به دست آمد.
وي ادامه داد: با توجه به کاربرد نمونههاي سنتز شده در بخشهاي بيولوژيک، آناليز سميت (MTT) از قسمت سخت دي ايزوسياناتي (HDI) و پلي ال (PCL-PTMG) آنها گرفته شد که خوشبختانه نتايج موفقيتآميز اين آناليز نشان داد که اين محصولات زيستسازگار هستند و قابليت بهکارگيري در بخشهاي پزشکي همچون استنت قلبي را دارا هستند.
اين طرح از سوي محمد مسعود مير حسيني و ايمان صاحبي جويباري و با راهنمايي دکتر وحيد حدادي اصل (عضو هيئت علمي دانشکده مهندسي پليمر و رنگ دانشگاه صنعتي اميرکبير) به اجرا در آمده است که حاصل آن چاپ ۸ مقاله ISI در ژورنالهاي با درجه Q۱، چاپ ۵ مقاله در کنفرانس بينالمللي (Nano Structure Sharif) و همچنين ثبت يک اختراع بوده است.