در حال حاضر محققان از گروه مهندسي پزشکي در دانشگاه تگزاس A & M در حال توسعه يک باند هيدروژل قابل تزريق است که مي تواند جان انسانها را در شرايط اضطراري مانند زخم هاي مخرب در ميدان جنگ نجات دهد.

محققان يک پايه هيدروژل (پليمر متورم آب) و نانوذرات را که با مکانيسم لخته شدن خون طبيعي بدن ارتباط دارد، ترکيب کردند. گاروار، استاديار و پژوهشگر ارشد اين کار، توضيح داد: “هيدروژل به سرعت در حال پر شدن زخم هاي سوراخ و جلوگيري از خونريزي است.” “سطح نانوذرات، جذب پلاکت هاي خون را افزايش مي دهد و آبشار لخته شدن طبيعي بدن را آغاز مي کند.

لخته شدن پيشرفته هنگامي که نانوذرات به هيدروژل افزوده مي شود، با آزمايش هاي لخته شدن آزمايشگاهي استاندارد تاييد شد. زماني که هيدروژل به مخلوط وارد شد، زمان لخته شدن از هشت دقيقه تا شش دقيقه کاهش يافت. هنگامي که نانوذرات اضافه شد، زمان لخته شدن به طور معني داري تا کمتر از ۳ دقيقه کاهش مي يافت.

علاوه بر مکانيزم لخته شدن سريع ترکيبات هيدروژل، مهندسان از خواص ويژه نانو ذرات استفاده کردند. آنها دريافتند که مي توانند از بار الکتريکي نانوذرات استفاده کنند تا فاکتورهاي رشدي را که به طور موثري به ذرات پيوند دارند، اضافه کنند. “با اين وجود، ما دريافتيم که مي توانيم عوامل رشد را به نانوذرات متصل کنيم. زيرا عوامل رشد براي شروع روند طبيعي بهبود زخم بدن-مرحله بعدي که پس از خونريزي متوقف شده بود، آغاز شد.

محققان توانستند فاکتور رشد (VEGF) را به نانوذرات وصل کنند. آنها ترکيب ترکيبي هيدروژل / نانوذرات / VEGF را در يک آزمايش کشت سلولي انجام دادند که روند بهبودي زخم را تقليد مي کرد.

هنگامي که هيدروژل حاوي VEGF به نانوذرات متصل شد به زخم سلولهاي (VEGF) آسيب ديده اضافه شد، سلول ها به واسطه رشد و پر شدن در ناحيه خراشيده، اساسا شبيه سازي بهبود زخم القا شده است.